عزیزه رحیمزاده توسط فعالیت هایش برای کودکان افغان، می خواهد به جهانیان پیام بدهد که در افغانستان همه حق دسترسی به آموزش و حقوق بنیادی را دارند.
او توانسته با فعالیت هایش، برای حدود بیست و پنج هزار کودک افغان زمینهء آموزش را فراهم کند.
عزیزه رحیمزاده، فقط چهارده سال عمر دارد و کودکی و نوجوانی اش را در یک کمپ گذشتانده است.
او به وسیله فعالیت هایش توانست موانعی را از میان بردارد که در برابر بیست و پنج هزار کودک بیجاشده در افغانستان وجود داشت و از رفتن آنها به مکتب جلوگیری می کرد.
عزیزه که حالا برای جایزهء صلح بین المللی اطفال نامزد شده، کودکان افغان را حاصل جنگ های طولانی می داند.
عزیزه رحیمزاده می گوید که در سال های جنگ تمام کودکان افغان با مشکلات زیاد روبرو بوده اند و در گام نخست باید به آموزش آنها توجه جدی شود.
وی که در کنار درس، فعالیت هایش را در بخش سرکس آغاز کرده، در صحبت با رادیو آزادی گفت که در مورد مشکلات کودکان افغان با شورای ملی هم صحبت کرده است. عزیزه رحیمزاده می گوید:
"احساسم در اول درس خواندن بود. اما بعد از آنکه به صنف های بالا رفتیم، در کمپ ما سرکس آمد که اطفال را تمرین می داد. وقتی اطفال را در حالت تمرین میدم که میخندیدند و خوش بودند، برایم احساس عجیب و خوشایند دست میداد. این باعث شد که خودم هم در آن پروسه بروم و خبر شدم که در سرکس، شورای است که سال یکبار برگزار می شود. در این شورا اشتراک کردم تا مشکلات اطفال را از تمام کمپ های مهاجرین کابل که خودم نمایندهء شان استم، جمع آوری کنم و یک بحث با پارلمان داشتم تا مشکلات اطفال را حل کنند."
برای عزیزه رحیمزاده مشکل دیگر اینست که به خانواده ها قناعت بدهد تا فرزندان شان را به آموزش بگذارند، زیرا اکثر پدرها و مادر های که در کمپ ها زنده گی می کنند، بی سواد اند.
در گزارش های رسانه های بین المللی، از این دختر افغان به عنوان همتای ملاله یوسفزی، دختری پاکستانی که جایزهء نوبل را به دست آورد، نام برده شده است.
عزیزه در سرکس کوچک سیار برای اطفال در افغانستان توانسته است دوستان و همقطاران زیاد پیدا کند.
این سرکس پس از سقوط رژیم طالبان در سال 2001 میلادی، از سوی دانیس بیریت مولهاسین و دیوید میسن به افغانستان آمد.
آقای میسن، عزیزه رحیمزاده را یک فرد خیلی ویژه می داند.
او میگوید:
"عزیزه بیشتر از دیگران فکر می کند، اضافه تر می پرسد و بیشتر می شنود و کار می کند."
این دختر افغان سه سال در نهاد "صدای اطفال" که به حقوق کودکان افغان تمرکز دارد، نیز کار کرده است.
عزیزه می گوید، در این مدت مشغول فعالیت های بوده تا در نتیجهء آن موانع در برابر آموزش کودکان افغان برداشته شود و همچنان مشکلات آب آشامیدنی در کمپ شان حل شود.
عزیزه رحیمزاده می گوید:
"در مدت سه سال سه دستآورد داشتیم، برای اطفالی که خورد سال بودند و نمی توانستند از سرک عمومی عبور و مرور کنند، برایشان در داخل کمپ مکتب ساختیم که از صنف اول تا صنف دو در آنجا درس بخوانند و پس از صنف دو شامل مکتب رسمی شدند. آب در کمپ ما وجود نداشت، حتی آب را جاری ساختم و سوم اینکه از اطفال در افغانستان، در مکاتب تذکره می خواهند. خانواده های این اطفال توانایی نداشتند که تا به ولایت شان بروند و برای آنها تذکره بگیرند. اقتصاد شان خوب نبود. بناء با آمر حوزه هشتم این مشکل را حل کردند."
عزیزه رحیمزاده با دو نوجوان دیگر از لایبیریا و پورتوریکو، برای کسب جایزهء صلح بین المللی اطفال نامزد شده است.
قرار است این جایزه به تاریخ نهم نوامبر در شهر هاگ در هالند به برندهء آناهدا شود.
بسیاری ها به شمول همکاران عزیزه، این را افتخار بزرگ می دانند که یک دختر از افغانستان، کشوری که حدود شصت در صد جمعیت آن خواندن و نوشتن را بلد نیستند، برای گرفتن یک جایزهء بین المللی نامزد شده است.
پیام عزیزه رحیمزاده به دیگر افغان ها همین است که موسسات و نهاد های خارجی، بالاخره یک روز کمک های شان را با افغانستان قطع می کنند، بناء افغان ها باید خود شان نهاد ها و ادارهء های خدمات اجتماعی را تقویت کنند تا در نتیجه همه از آن بهره گیرند.
جاوید نعیمی
